برح

«لغت نامه دهخدا»

[بُ رَ] (ع ص، اِ) جِ بُرحَه. (منتهی الارب) (آنندراج). شتران مادهء نجیب. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). رجوع به برحه شود.