برخیر

«لغت نامه دهخدا»

[بَ] (ق مرکب) (از: بر + خیر) بخیره. به بیهودگی و برعبث :
خاقانی از انده رشیدت
تا کی بود اشک و نوحه برخیر.خاقانی.
اژدها سر بدم رساند و باز
سر دم اژدها خورد برخیر.خاقانی.
رجوع به خیر و خیره و برخیره شود.