بردن

«لغت نامه دهخدا»

[بِ دَ] (اِ) تندی و تیزی رفتار. (انجمن آرا) (آنندراج) (برهان) :
گهی با خاک همخانه گهی با باد هم پیشه
گهی با چرخ هم زانو گهی با بحر هم بردن(1).
عبدالواسع جبلی.
|| اسب جلد و تیز. (انجمن آرا) (آنندراج) (برهان).
(1) - در دیوان چ دکتر صفا ص312:
گهی با مهر همخانه گهی با باد هم پیشه
گهی با کوه هم زانو گهی با بحر هم برزن
که در این صورت شاهد بردن نیست.