«لغت نامه دهخدا»
[بَ دَ] (اِ) کوه کوچک و پشته ای خرد که در میان صحرا واقع شده باشد. (برهان) (آنندراج). پشتهء کلان و کوه کوچک را گویند که میان صحرا واقع شده باشد. (هفت قلزم).