برروئیدن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ دَ] (مص مرکب) روئیدن. بررستن. رستن :
چو خواهد بد درخت راست بالا
چو برروید شود ز آغاز پیدا.
(ویس و رامین).
و رجوع به روئیدن شود.