«لغت نامه دهخدا»
[بَرْ، رَ] (ص مرکب) (از: بر + ره) برراه. براه. آراسته و خوب. || (اِ مرکب) آراستگی و خوبی. (انجمن آرا) (برهان) (آنندراج). و رجوع به براه شود.
