بر زبان نهادن

«لغت نامه دهخدا»

[بَ زَ نِ / نَ دَ] (مص مرکب) بر زبان راندن. بر زبان جاری ساختن. گفتن. (آنندراج) :
حرفی که از جفای تو دل بر زبان نهاد
جز دل دگر که گوش تواند بر آن نهاد.
ثنایی (آنندراج).