برزین

«لغت نامه دهخدا»

[بَ / بُ] (اِخ) آذربرزین مهر. یکی از سه آتشکدهء مهم عهد ساسانیان است و در ریوند خراسان و خاص کشاورزان بوده است :
نبیرهء جهانجوی گرگین منم
همان آتش تیز برزین منم.فردوسی.
بخاصه این دل بدبخت را بین
که آتشگاه خردادست و برزین.
فخرالدین اسعد (ویس و رامین).
غم در جگر زد آتش برزین مرا و من
از آب دیده دجله به برزن برآورم.خاقانی.
رجوع به آذر برزین مهر شود.