برساختگی

«لغت نامه دهخدا»

[بَ تَ / تِ] (حامص مرکب)آمادگی. آرایش. خودآرایی :
هرچه پرسیش ز رعنایی و برساختگی
عربی وار جوابم دهد آن ماه عرب.سنایی.
|| جعل. ساختگی. رجوع به برساخته و نیز رجوع به برساختن و ساختن شود.