«لغت نامه دهخدا»
[ ] (اِ) لبخ. (یادداشت مؤلف). ثمر درختی است شبیه به امرود و منبت او اسکندریه است و در مصر تناول مینمایند و در سایر بلاد بعیده سم است. (تحفهء حکیم مؤمن).