«لغت نامه دهخدا»
[بَ فَ] (اِ مرکب) شأن و شوکت و علو قدر و منزلت. (برهان) (ناظم الاطباء). مرکب از «بر» بمعنی بالا و بلندی است و «فر» و آنرا برفره نیز گویند.