برکنار

«لغت نامه دهخدا»

[بَ کَ / کِ] (ص مرکب) بیک طرف و بیک سو. (ناظم الاطباء) :
جهاندیده پیری ز ما برکنار
ز دور فلک لیل مویش نهار.سعدی.
|| معزول. آزاد و رستگار. (ناظم الاطباء): تَمرّن، تَمزّن؛ برکنار بودن. مُنْکَص، منکَّص؛ برکنار شده و یکسو شده. عارِد؛ برکنار و یکسو شونده. (از منتهی الارب).