برگردنده

«لغت نامه دهخدا»

[بَ گَ دَ دَ / دِ] (نف مرکب)بازپس آینده. مراجعت کننده. (فرهنگ فارسی معین). عَکوم. کرّار. ماصِع. مأنل. مِکَرّ: عَنود؛ برگردنده از راه. قَلوب؛ بسیار برگردنده. کُلُط؛ برگردنده از خرمی و شادی. (از منتهی الارب). || انتقال یابنده (به حالی). || تغییریابنده. ||واژگون شونده. (فرهنگ فارسی معین).