برگ رزان

«لغت نامه دهخدا»

[بَرْگْ رِ] (اِ مرکب)برگ ریزان. (ناظم الاطباء). زرد شدن برگ. فصل پائیز. خزان :
برگ رزان بود نهال امل
طرفه بهار است که در عمر ماست.
محمد مؤمن.