بره

«لغت نامه دهخدا»

[بَ رَ / رِ] (نف، پسوند) از این کلمه که مرکب از بر، یعنی مفرد امر حاضر بردن، و «ه» علامت آلت است چون کلمهء مناسبی قبل از آن درآرند اسم آلت توان ساخت. (یادداشت مرحوم دهخدا). || مخفف بَرَنده.
- مزدبره؛ اجیر. مزدبر. رجوع به مزد و مزدبره شود.