«لغت نامه دهخدا»
[بُ رَ دَ] (اِخ) ابن حُصَیب بن عبدالله بن حارث أسلمی، مکنی به ابوسهل. از صحابیان بزرگ است که پیش از غزوهء بدر اسلام آورد ولی در این غزوه شرکت نداشت و در غزوهء خیبر و فتح مکه شرکت کرد. او عامل رسول (ص) در قبیلهء بنی غفار و اسلم بجهت اخذ زکات بود. ابتدا در مدینه سکونت گزید آنگاه به بصره رفت و سپس به مرو کوچ نمود و بسال 63 ه . ق. در همین شهر درگذشت. بخاری و مسلم 167 حدیث از وی نقل کرده اند. (از الاعلام زرکلی ج 2 ص 22) (از حبیب السیر چ تهران ج 1 ص137 و 140 و 241). و رجوع به تهذیب التهذیب و ذیل المذیل و امتاع الاسماع و العقدالفرید ج 3 شود.