پردرخت

«لغت نامه دهخدا»

[پُ دِ رَ] (ص مرکب)بسیاردرخت. که درخت بسیار دارد. که درختان انبوه دارد :
یکی بیشه پیش آمدش پردرخت
نشستنگه مردم نیکبخت.فردوسی.
پردرختی.
[پُ دِ رَ] (حامص مرکب)حالت و چگونگی پردرخت.