پرشرم

«لغت نامه دهخدا»

[پُ شَ] (ص مرکب) پرآزرم. بسیارحیا :
بیاورد آزادتن دایه ای
یکی پاک و پرشرم و پرمایه ای.؟
دیدم همه طپان و بی آرام و شوخ چشم
او باز آرمیده و پرشرم و کش خرام.سوزنی.
پر شر و شور.
[پُ شَرْ رُ] (ص مرکب)پربدی. || پرغوغا. پرهیاهو.