پرگال

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (اِ) بر وزن و معنی پرگار است که افزار دایره کشیدن باشد. (برهان). معرّب آن فرجار است :
پای از این دایره بیرون ننهم یکسر موی
گر سراپای چو پرگال کنندم بدو نیم.سلمان.
|| سامان و جمعیت و اشیاء عالم. (برهان).