پژمراندن

«لغت نامه دهخدا»

[پَ مُ دَ] (مص) پژمرانیدن. پژمرده کردن. اِذواء. اِذبال. اِلواء(1) :
همی پژمراند رخ ارغوان
کند تیره دیدار روشن روان.فردوسی.
پژمراننده.
[پَ مُ نَ دَ / دِ] (نف) که بپژمراند. پژمرده کننده.
(1) - الواء در معنی متعدی در کتب معتبره دیده نشده، معهذا یادداشتی در یادداشتهای من بود که بخاطر ندارم از کجا نقل کرده ام.