پژولیده

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ / دِ] (ن مف) پژمرده. بی آب و تاب. افسرده. درهم. پریشان. آشفته :
صبحدمان مست برآمد ز کوی
زلف پژولیده و ناشسته روی.سنائی.
زن کنیزک را پژولیده بدید
درهم و آشفته و دنگ و مرید.مولوی.
نبرده آن هوا آب گلش را
پژولیده نکرده سنبلش را.
جامی (از فرهنگ شعوری).
|| نرم گردیده. || ابترشده. || نصیحت کرده شده. || بازپرسی کرده شده (؟) (شاید مصحف پژوهیده). (برهان قاطع).