«لغت نامه دهخدا»
[پَ وَ] (اِ) چوبی باشد که در پس در گذارند تا در گشوده نگردد و چوب گازران را نیز گویند و کنایه از مردم پس درنشین و دیوث باشد و به این معنی به فتح اول و ثانی هم آمده است. (برهان قاطع). و نیز رجوع به پژاوند شود.