پسکوهه

«لغت نامه دهخدا»

[پَ هَ / هِ] (اِخ) عقب زین. قسمت خلفی زین. آخرهء سرج. مؤخره. (مقابل قربوس. پیش کوهه). قیقب.
- پسکوههء پالان؛ عقب پالان. آخره الرَحل.