پشخیز

«لغت نامه دهخدا»

[پُ] (اِ) صاحب فرهنگ شعوری از مشکلات نقل می کند که هو شجرٌ صلبٌ یتخذ منه القشر و یعملون منه القوس و ترجمهء ترکی آنرا یای آغاجی می آورد ولیکن اصل این کلمه بشجیر است و بشجیر پوست درخت نبع است.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر