پف فل

«لغت نامه دهخدا»

[پْفِ / پِ فِ فِ] (اِخ)(1) تئوفیل - کُنار. داستانسرا(2) و ادیب آلمان متولد در کلمار بسال 1736 م. و متوفی در همان محل بسال 1809.
(1) - Pfeffel. .
(فرانسوی)
(2) - Fabuliste