پفو

«لغت نامه دهخدا»

[پُ] (اِ) پُف. فوت. باد. دم. نفخه :
آنکه بر شمع خدا آرد پفو
شمع کی میرد، بسوزد پوز(1) او.مولوی.
پفورتسیم.
[پْفُرْ / پِ فُرْتْسَ] (اِخ)(1) نام شهری در آلمان (در ناحیهء باد) بر کنار رود اِنتس شعبه ای از نکار، دارای 80هزار تن سکنه. مرکز صنعت جواهرسازی آلمان.
(1) - ن ل: ریش.
(1) - Pforzheim.