پفیفر

«لغت نامه دهخدا»

[پْفِ / پِ فِ] (اِخ)(1) (ایدا...) نام زنی سیاح و رحاله از اهالی اطریش متولد وین در 1797 م. و متوفات بهمانجا در 1858 م. شوی وی در جوانی بمرد و او پس از آنکه فرزندان خویش را بزرگ کرد در 47 سالگی بعملی کردن آرزوی دیرین خود یعنی سیاحت عالم پرداخت و اول به روملی و آسیای صغیر و فلسطین و مصر و سپس به سوئد و نروژ و ایسلاند رفت و مابین 1846 تا 1851 م. با تصادف به هزاران مهالک دو بار دور کرهء زمین را بگردید و در کرت دوم در جزیرهء ماداگاسکار مبتلای تب شد و با همان تب درگذشت. سیاحت نامهء او را در آلمان طبع و نشر کرده اند و به دیگر السنه نیز ترجمه و منتشر شده است. (از قاموس الاعلام ترکی).
(1) - Pfeiffer.