آخره

«لغت نامه دهخدا»

[خِ رَ] (ع ص) تأنیث آخر. نقیض متقدمه. || (اِ) پس پالان. پس کوههء پالان. آخره الرحل. ج، اواخر.
-آخرهء عین؛ دنبالهء چشم.