پهر

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (اِ) یک حصه از چهار حصهء روز و چهار حصهء شب و بیشتر در تداول مردم هندوستان باشد. (از برهان). بهر:
چو پهری ز تیره شب اندر چمید
که آن نام در پیش یزدان خمید.
فردوسی (از جهانگیری).
ط پهر.
(اِخ) نام رودی در سند. رجوع به پهن شود. (مجمل التواریخ والقصص ص107).