پهن دریا

«لغت نامه دهخدا»

[پَ دَ] (اِ مرکب) دریای فراخ. دریای دامن گشاده. بحر عریض:
اگر چون دلت پهن دریاستی
ز دریا گهر موج برخاستی.فردوسی.
ط پهندز.
[پَ دِ] (اِخ) تصحیف پهندر. رجوع به پهندر شود: فضلویه خروج کرد و او را بگرفت و بقلعهء پهندز محبوس کرد. (فارسنامهء ابن البلخی ص166). و ابوغانم پسر عمیدالدوله چون بر قلعهء پهندز بود خراب کرد. (فارسنامهء ابن البلخی ص133).