پهن ساز

«لغت نامه دهخدا»

[پَ] (نف مرکب) که پهن کند. که عریض سازد. که با پهنا نماید و عریض جلوه دهد:
به پهنی شدی [آیینه] چهره را پهن ساز
درازیش کردی جبین دراز.نظامی.
ط پهن سر.
[پَ سَ] (ص مرکب) که سری پهن دارد. افطح. (تاج المصادر بیهقی).