پیاله دست

«لغت نامه دهخدا»

[لَ / لِ دَ] (ص مرکب) آنکه پیالهء شراب در دست داشته باشد. (آنندراج):
از بادهء عشق مست میباش
وز داغ پیاله دست میباش.؟ (از آنندراج).
ط پیاله زدن.
[لَ / لِ زَ دَ] (مص مرکب) باده نوشیدن. می نوشیدن. صراحی کشیدن. شراب خوردن.