«لغت نامه دهخدا»
[پَ] (اِ مرکب) هر چیز که آنرا آهوپی گویند، و بمعنی آهوپای هم آمده است که خانهء شش پهلو و گچ بری و مقرنس کاری باشد. (برهان). آهوپای. پی آهو.