پیچ درپیچ

«لغت نامه دهخدا»

[دَ] (ص مرکب) پیچ پیچ. پیچ واپیچ. پیچاپیچ. پرپیچ. دارای پیچ بسیار. پرشکن. تودرتو. خم اندرخم. درهم و بسیار مشکل. (فرهنگ نظام). هر یک از خمهای چیزی بر روی خویش گردیده :
دست در هم زده چون یاران در یاران
پیچ درپیچ چنان زلفک عیاران.منوچهری.
پای میکوفت با هزار شکن
پیچ درپیچ تر ز تاب رسن.نظامی.
ره عقل جز پیچ درپیچ نیست
بر عارفان جز خدا هیچ نیست.سعدی.
ندیدم چنین پیچ درپیچ کس
مکن هیچ رحمت بر این هیچکس.سعدی.