پیچمان

«لغت نامه دهخدا»

[چِ] (اِمص) پیچیدگی. (آنندراج) :
تبارک الله ازین گردش آفرین قلمت
که برده آب رخ پیچمان طرهء حور.
طالب آملی.
- خوش پیچمان؛ با پیچیدگی زیبا :
تو گر خوش پیچمانی غارت دلها توانی کرد
چه مطلب همچو گل دستار اوغانی بسرپیچی.
زکی ندیم.