پیزون

«لغت نامه دهخدا»

[زُنْ] (اِخ)(1) پسر پیزونی است که در 58 ق.م. کنسول بود. وی در 15 ق.م. کنسول بود و در عصر اوگوستوس امین شهر روم شد. رجوع به کلمهء پیسون در قاموس الاعلام ترکی شود.
(1) - Pison.