پی سوده

«لغت نامه دهخدا»

[پَ / پِ دَ / دِ] (ن مف مرکب)لگدکوب شده. پایمال :
بس مور کو ببردن نان ریزه ای ز راه
پی سودهء کسان شود و جان زیان کند.
خاقانی.