پیشانه

«لغت نامه دهخدا»

[نَ / نِ] (اِ مرکب) پیشان. پیشخانه. پیش مکان. صدر مجلس. بالای خانه. مقابل پای ماچان و صف نعال :
نیست مستی که مرا جانب میخانه برد
جانب ساقی گلچهرهء دردانه برد
نیست دستی که کشد دست مرا یارانه
وز چنین صف نعالم سوی پیشانه برد.
مولوی.