«لغت نامه دهخدا»
[شَ] (ق مرکب) از پیش پیش. زودتر از گاه مقرر. دادن یا فرستادن یا ستاندن چیزی سلف قبل از موعد مقرر. سلف. قب؛ استسلاف؛ بها پیشکی گرفتن. || به مساعده. بطور مساعده.