پیش مصرع

«لغت نامه دهخدا»

[مِ رَ] (اِ مرکب) مصراع اول از بیتی. (آنندراج) :
مناسب مصرع آن شاه مطلع
که دارد از خدای پیش مصرع(؟)
ناظم هروی (از آنندراج).
به اندک فرصتی از هم خیالان پیش می افتد
تواند هر که صائب پیش مصرع را رسانیدن.
صائب (از آنندراج).