پیغال

«لغت نامه دهخدا»

(اِ مرکب) (از پیغ، بمعنی چیزی نوک تیز + ال، ادات نسبت) نیزه. (حاشیهء فرهنگ اسدی نخجوانی) (اوبهی). رمح :
دریغ آن سر و برز و آن یال او
هم آن تیر و آن تیغ و پیغال او.
(از فرهنگ اسدی).