تارفام

«لغت نامه دهخدا»

(ص مرکب) کدر. تیره رنگ. تارگون. بی زدودگی :
همچو این تاریکرویان، روی من
تیره بود و تارفام و بی صقال.ناصرخسرو.
رجوع به تار شود.