تارکاکش

«لغت نامه دهخدا»

[رَ] (اِخ) از سانسکریت «تاره کاکشه»(1). از روحانیون طبقهء «باج پران». رجوع به ماللهند بیرونی ص 114 شود.
(1) - tarakaksha.