تارک ادب

«لغت نامه دهخدا»

[رِ اَ دَ] (ص مرکب) بی ادب. (آنندراج) (فرهنگ نفیسی). گستاخ و بدخوی. (فرهنگ نفیسی) :
در هند که زادگانْش تارک ادب اند
لبریز جهالت اند و فاضل لقب اند
اوساط الناس چون از اول همه حشو
اشراف همه سید و قنبرنسب اند.
واله هروی(1) (از آنندراج).
رجوع به مجموعهء مترادفات ص 74 شود.
(1) - در مجموعهء مترادفات ص 74 این شعر به ملا وحشی نسبت داده شده است.