تارک شکاف

«لغت نامه دهخدا»

[رَ شِ] (نف مرکب)شکافندهء تارک. شکنندهء فرق :
یلان را بمنقار درّنده ناف
سران را بچنگال تارک شکاف.
اسدی (گرشاسبنامه).