تاریک جوی

«لغت نامه دهخدا»

(نف مرکب) ظلمت طلب. بیراهه رو. منحرف. کجرو :
بپرسید کار پرستش بچیست
بنیکیّ یزدان گراینده کیست
چنین داد پاسخ که تاریک جوی
روان اندرآرد بباریک موی.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج8 ص2539).