تاریک رای

«لغت نامه دهخدا»

(ص مرکب)(1) رای تاریک. بدفکر. بداندیشه. بدگمان.
(1) - صفت مرکب بقلب موصوف و صفت:
چو تنگ اندر آمد بنزدیکشان
نبود آگه از رای تاریکشان.
فردوسی (شاهنامه چ بروخیم ج1 ص87).
فرستاد باید بنزدیک من
برافروختن رای تاریک من.
فردوسی (شاهنامه ایضاً ج2 ص403).