تازه گیا

«لغت نامه دهخدا»

[زَ / زِ] (اِ مرکب) تازه گیاه. گیاه تازه. گیاه تر و نورسته. تازه نهال. ||مجازاً مطلق نورسته و جوان را گفته اند :
تازه گیا طوطی شکّر بدست
آهوکان از شکرش شیرمست.نظامی.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر