تالس

«لغت نامه دهخدا»

[لِ] (اِخ)(1) ملطی. ثالس. از حکمای «مکتب ایونی»(2) از قدیمترین و معروفترین دانشمندان هفتگانه است که در حدود 640 ق.م. در ملیطه متولد شد. وی در هندسه و نجوم دستی داشته و کسوف سال 585 ق.م. را پیش بینی کرد و آب را ماده المواد میدانست. خاصیت کهربا را دریافت و گمان می کرد که قدرت جذب کهربا بر اثر وجود روح در آن شی ء است و ارتفاع هرم را از روی اندازه گیری سایه بدست آورد و در هندسه هم کشفیاتی دارد و در حدود سال 548 ق.م. درگذشت. رجوع به ثالس و ثالیس و تالیس و طالس شود.
(1) - Thales de Milet.
(2) - L'ecole ionienne.