تأبد

«لغت نامه دهخدا»

[تَ ءَبْ بُ] (ع مص) تَأَبُّل ابدال آن است. (نشوء اللغه ص34). وحشت و نفرت نمودن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). ||خالی شدن خانه از مردم و الفت گرفتن وحوش بدان. (از منتهی الارب) (از اقرب الموارد) (از آنندراج) (ناظم الاطباء). ||ظاهر شدن کلف بر روی. (از اقرب الموارد). ظاهر شدن جوشهای مانند دانهء کنجد بر روی. (از منتهی الارب) (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). ||دراز شدن بی زنی مرد. (از اقرب الموارد) (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). کم شدن حاجت او بزنان. (از منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). ||همیشگی شدن. (از اقرب الموارد).